ΧΑΙΡΩ ΠΟΛΥ... ΔΥΣΛΕΞΙΑ!!!

Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο από κοντά, δεν μπορείς να ξέρεις τι έχει περάσει για να γίνει αυτός που είναι...  Όταν γνώρισα το σύζυγο, από τα πρώτα πράγματα που μου εκμυστηρεύτηκε ήταν η επώδυνη σχολική ζωή του, λόγω μαθησιακών δυσκολιών (δυσλεξία).

Όσο περνούσε ο καιρός καταλάβαινα το πρακτικό του ζητήματος, τη δυσκολία της ανάγνωσης (που εγώ μέσα σε ένα απόγευμα τελείωνα ένα βιβλίο), τη δυσκολία της γραφής και της ορθογραφίας και φυσικά τους συχνούς αναριθμητισμούς του.  Όλα αυτά αποτελούσαν εμπόδια για πολλά πράγματα που ήθελε να κάνει στη ζωή του. 

Το καλό βέβαια στην υπόθεση είναι ότι ξέρει το "πρόβλημά" του και δεν το βάζει κάτω ακόμα και σήμερα που έχει περάσει τα 40, εξακολουθεί να προσπαθεί να διαβάσει και να γράψει σωστά.  Λάθη κάνει αλλά είναι φυσιολογικό, πλέον πολλοί άνθρωποι είναι ανορθόγραφοι μιας και η τεχνολογία έχει φροντίσει να καλύψει τη δυσκολία αυτή χρησιμοποιώντας αυτόματους ορθογράφους.

Όλες τις δυσκολίες του παρελθόντος, μου τις είχε περιγράψει τόσο ο ίδιος, όσο και η μητέρα του.  Τον αγώνα που έδωσαν κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων τους και τον "πόλεμο" που δεχόντουσαν τόσο από το σχολικό όσο και από το συγγενικό τους περιβάλλον.  Χαρακτηρισμούς όπως "αχ, ο κακομοίρης" ή "τεμπέλης είναι" τις άκουγαν πολύ συχνά, και όταν τους απαντούσαν δεν είναι κακομοίρης, δεν είναι χαζός ή τεμπέλης και προσπαθούσαν να τους εξηγήσουν το "πρόβλημα", εκείνοι έκαναν πως καταλάβαιναν.

Ομολογώ ότι και εγώ στην αρχή έκανα πως καταλάβαινα, γιατί δεν μπορούσα να μπω στο πετσί του ρόλου, ούτε του συζύγου, ούτε φυσικά της μητέρας του.

Όταν γέννησα την κόρη μας, στα πρώτα σχολικά της χρόνια είχα την "αγωνία" μήπως το κληρονόμησε και πήγαινα σε όλες τις δασκάλες και ρωτούσα και ξαναρωτούσα μήπως παρατηρούν κάτι διαφορετικό, όλες μου έλεγαν ότι είναι απόλυτα φυσιολογικά όλα.  Αγωνιούσα γιατί μετά από όλες αυτές τις εκμυστηρεύσεις ήξερα ότι τα σχολικά χρόνια γι' αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι δύσκολα.

Στην πορεία γνώρισα και μια μητέρα με δίδυμα κορίτσια, από τα οποία η μία αντιμετώπιζε και εκείνη μαθησιακές δυσκολίες.  Το ανακάλυψαν στην πρώτη τάξη και επειδή η δασκάλα της, της φέρθηκε αντιεπαγγελματικά (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες) αναγκάστηκαν να αλλάξουν σχολείο και φυσικά να επαναλάβει η μικρή την πρώτη δημοτικού.

Όταν γέννησα το γιό μου, ενστικτωδώς ήξερα ότι το συγκεκριμένο παιδί ήταν διαφορετικό, το ένιωθα και δεν έπεσα έξω.  Από τον παιδικό που πήγαινε, ενημέρωνα τις δασκάλες για το οικογενειακό ιστορικό.  Το ίδιο έκανα στο νηπιαγωγείο, το ίδιο και στην πρώτη δημοτικού.  Εκτός από ιδιαίτερο παιδί, είναι και πολύ τυχερό.  Στην πρώτη λοιπόν έπεσε στα χέρια της κας Χριστίνας, από την πρώτη συνάντηση που κάναμε, της μίλησα για το θέμα που με απασχολούσε, για την πιθανότητα να έχει κληρονομήσει την ιδιαιτερότητα του μπαμπά του.

Η δασκάλα του με αντιμετώπισε με κατανόηση και με συμβούλεψε να κάνουμε λίγο υπομονή, γιατί αυτό σιγά σιγά θα φανεί, να του δώσω χρόνο μέχρι την άνοιξη γιατί είναι πολύ νωρίς για να σιγουρευτούμε.  Να σιγουρευτώ εγώ γιατί;;; Για κάτι που ήδη γνώριζα από την πρώτη στιγμή που τον πήρα αγκαλιά;;;  Παρόλα αυτά του έδωσα τον χρόνο, όμως στο σπίτι η δυσκολία στην ανάγνωση κυρίως, ήταν εμφανής.

Ήξερα ότι στην πρώτη δημοτικού το διάβασμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 45 λεπτά, ο Ανδρέας έφτανε να διαβάζει και 3 ώρες.  Με κλάματα, με γκρίνια, με νεύρα και φυσικά με απογοήτευση.  Η ανάγνωση ήταν το ζήτημα όλο, τα μάθαινε παπαγαλία τα μικρά κείμενα γιατί έτσι μπορούσε να προσποιηθεί ότι "διαβάζει" μέσα στη τάξη, εγώ όμως ήξερα και η δασκάλα του καταλάβαινε.

Στο τέλος σχεδόν της σχολική χρονιάς, απευθύνθηκα σε μια σχολική παιδοψυχολόγο, η οποία από τα πρώτα κιόλας ραντεβού και φυσικά μετά από αξιολόγηση, μου επιβεβαίωσε αυτό που εγώ φώναζα τόσο καιρό.  ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ!!!

Στο διάστημα της έναρξης της πρώτης δημοτικού μέχρι να επιβεβαιωθώ γι' αυτό που έλεγα τόσο καιρό, δεν κάθισα με σταυρωμένα χέρια, διάβασα, ενημερώθηκα, ρώτησα για να δω τι συμβαίνει με το δικό μου παιδί.

Η μόνη συμβουλή που έχω να δώσω στους γονείς, είναι να ακούτε το ένστικτό σας, όπως ακριβώς κάνετε και με τα θέματα υγείας των παιδιών σας, έτσι και στα μαθησιακά ζητήματα.  Μη φοβάστε να ρωτάτε, να συμβουλεύεστε και να ενημερώνεστε.

Σε επόμενο άρθρο θα σας μιλήσω λεπτομερώς για όλα όσα έζησα και ζω.