ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΤΕ... ΣΤΗΝ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΣΙΦΝΟ!!!

Θυμάμαι τότε, τότε στην εφηβεία και μετεφηβεία που πήγαινα διακοπές στη Σίφνο με τους γονείς μου, αλλά εκείνοι 20 μέρες δεν με έβλεπαν παρά μόνο όταν γυρνούσα αργά από την παραλία, ξέρετε λίγο πριν ετοιμαστώ να βγω στο στενό για βόλτα...

Τότε που ξυπνούσα στη μια το μεσημέρι για να πάω για μπάνιο, τότε που γυρνούσα στο σπίτι μετά από ξενύχτι και ο ήλιος είχε βγει...

Τότε που η Αργώ, το Δελφίνι, το Μπότζι, γέμιζαν κόσμο από νωρίς και στο τέλος όλοι καταλήγαμε στην Ανδρομέδα οι πιο funky και στο Αλώνι οι του ρεμπέτικου...  Τότε που όλοι μας κάναμε όνειρα για το μέλλον μας και φυσικά υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, όποιος και αν ήταν αυτός για τον καθένα μας...

Τότε που ο Βασίλης, η Βασιλική, εγώ και μερικοί ακόμα, συναντιόμασταν στα βράχια της Χρυσοπηγής από το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα και μετά στον Πλατύ Γυαλό στο Καλημέρα της Φλωρέτας, για ρακέτες, μπύρες, μακαρονάδα με θαλασσινά και μύδια αχνιστά...

Τότε που οι αγώνες στο τάβλι ήταν στα φόρτε τους (όχι ότι τώρα δεν είναι) αλλά που μαζευόμασταν 20 άτομα πάνω από τα τραπέζια που ο Γιώργος, ο Ριρής και οι υπόλοιποι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό με τα ζάρια ανά χείρας...

Τότε που όλα ήταν πραγματικά στη θέση τους...

Τότε που οι εφηβικοί έρωτες ήταν στα πάνω τους...

Τότε που οι ματιές μας συναντούσαν τον πολυπόθητο "έρωτά" μας...

Τότε που βρισκόμασταν σε κάποιο από τα βραδινά μαγαζιά και ανταλλάσσαμε κάποιες κουβέντες γεμάτες αληθινό φλερτ...

Τότε που κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με την λαχτάρα να βρεθούμε σε κάποια παραλία, γιατί άλλωστε κινητά δεν υπήρχαν, να ανταλλάξουμε τι;;; Τα σταθερά των ενοικιαζόμενων δωματίων ή τα τηλέφωνα μας στην Αθήνα;;;

Τότε που δίναμε ραντεβού σε κάποιο καφέ παραλίας και δεν λέγαμε να ξεκολλήσουμε και έφτανε η ώρα 9 και εμείς ακόμα με μαγιό και παρεό...

Τότε που η Ελένη, η Μαρούλα, το Μαρώ, η Βαγγελίτσα, o Νίκος, η Κατερίνα, η Ελένη, ο Γιώργος, ο Ανδρέας, ο Σπύρος, ο Μπάμπης και άλλοι μαζευόμασταν και γελούσαμε μέχρι δακρύων...

Τότε που χώριζαν οι δρόμοι μας από το νησί και δεν ξέραμε αν γυρνώντας στην Αθήνα θα ξανασμίγαμε το χειμώνα...

Ωραία χρόνια, ανεπανάληπτα, μοναδικά!!! Μου λείπουν, αλλά είμαι τουλάχιστον τυχερή που τα έζησα!!!

Υ.Γ. Επιφυλάσσομαι να σας πω πως είναι και τα τωρινά μου καλοκαίρια με τους τωρινούς μου φίλους...