ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

 

Αύγουστος 2009, 4:30π.μ... 

- Κώστα, ξύπνα, κόπηκε το ρεύμα... 

Πεταγόμαστε και οι δύο όρθιοι, βγαίνουμε στην αυλή και καταβρέχουμε ότι μπορούμε, βρέχουμε πετσέτες και τις βάζουμε στα παράθυρα, απομακρύνουμε οτιδήποτε ξύλινο από τα παράθυρα. 

Τρέχω στο δωμάτιο της Ζωής (ενός έτους τότε) πετάω στην τσάντα αλλαξιέρα ότι μπορώ, βουτάμε τη μικρή και το σκυλί μας και μπαίνουμε και στα δύο αυτοκίνητα. 

5:30π.μ. Φεύγω με το μικρό αυτοκίνητο με το σκυλί και ο Κώστας με το μεγάλο και τη μικρή, προπορεύομαι 15 μέτρα, κοιτάω πίσω μέσω του καθρέφτη, για να δω αν με ακολουθεί και το μόνο που βλέπω είναι να έχει λαμπαδιάσει ένα πεύκο σε απόσταση και οι φλόγες να λιώνουν τις πευκοβελόνες όπως λιώνει το παγωτό πύραυλος στο χέρι ενός μικρού παιδιού...  Μία εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, όσα χρόνια και αν περάσουν. 

Είναι αυτές οι στιγμές που παγώνει το αίμα σου, που τα πόδια σου τρέμουν και δεν ξέρεις τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό... 

Σηκώνω το κινητό μου, "Μαμά, μαμά καιγόμαστε στο Ντράφι...", οι φωνές και των δύο σπάνε και κλαίμε καθώς οδηγώ... το σπίτι μας, αυτό που στεγάζουμε την οικογένεια μας ένα χρόνο τώρα, θα καεί; θα τη γλιτώσει;  Ο Θεός να βάλει το χέρι του.   

Καίγεται μια περιοχή που έχει καεί ήδη δύο φορές και που δεν πιστεύεις ότι έχει μείνει τίποτα άλλο να κάψει... κι όμως βρίσκει αυτή η αναθεματισμένη και καίει, πουρνάρια, εναπομείναντα πεύκα, φίδια, αλεπούδες και ότι άλλο δεν προλάβει να ξεφύγει... 

  

07:00μ.μ. Αφήσαμε τη μικρή στην κουνιάδα μου και οι δυό μας με ένα αυτοκίνητο επιστρέφουμε σπίτι να δούμε σε τι κατάσταση είναι το σπίτι.  Γλιτώσαμε και αυτή τη φορά, άρπαξαν λίγο τα δέντρα του κήπου μας αλλά τουλάχιστον το σπίτι δεν κάηκε...  Η υπόλοιπη φυσικά περιοχή ένα νεκρό τοπίο. Σπίτια κάηκαν, ΘΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΡΗΝΗΣΑΜΕ ΟΜΩΣ... Η μυρωδιά ανυπόφορη, η εικόνα ένα μαχαίρι που το μπήγεις στη καρδιά...  Τα πάντα να αχνίζουν, να πεθαίνουν και εσύ να νιώθεις ανήμπορος, μικρός ως και άχρηστος μπροστά σε αυτό το θέαμα.  Θα πρασινίσει ποτέ τούτος ο τόπος ή θα ισχύσει αυτό που λένε ότι αν καεί τρεις φορές ένα μέρος, δεν φυτρώνει τίποτα... 9 χρόνια αργότερα δεν μας λες και δάσος αλλά κάτι κάνει... 

Πάντως όποιος μου έλεγε ότι θα ξεκινούσε (από λάθος φυσικά) φωτιά στο Γραμματικό και θα έφτανε να κάψει σπίτια στη Παλλήνη θα του έλεγα ότι είσαι τρελός.

Ιούλιος 2018 

Οι μνήμες ξυπνούν... αυτές οι σιχαμένες και τρομακτικές...  και μέσα σε όλο αυτό έρχεται η χαριστική βολή... ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΘΥΜΑΤΑ, ΑΘΩΑ ΘΥΜΑΤΑ, ηλικιωμένους, νέους, παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, παιδιά, θείους, ξαδέρφια, ζώα... 
 

Και δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους... το 2018 που ο άνθρωπος έχει καταφέρει να στύψει τη πέτρα, εντός Αττικής (πρωτεύουσα βλέπετε η Αθήνα, τρομάρα μας), μία ώρα από το κέντρο, σε παραθαλάσσια περιοχή να καίγονται 100 άνθρωποι...  Που να μου το έλεγες δεν θα το πίστευα...  Και θυμώνω και εξαγριώνομαι και θέλω να βάλω τους υπεύθυνους για αυτήν την ΤΡΑΓΩΔΙΑ απέναντί στα 10.000.000 Έλληνες και ένας ένας με ένα καμινέτο να περνάει και να τους καίει αργά και βασανιστικά... Αυτό τους αξίζει... Ίσως και λίγο να τους είναι.  

Και βγαίνουν στα Μ.Μ.Ε και δηλώνουν οι θρασύδειλοι ότι φταίνε οι πολίτες που έχτισαν τα σπίτια τους μέσα στο δάσος.  Και εγώ αναρωτιέμαι τόσο ΜΑΛΑΚΕΣ είναι όλοι τους; Κάπου διάβασα ότι έχει εγκριθεί πολεοδομικό σχέδιο στις περιοχές αυτές.  Αλήθεια ποιος εγκληματίας έβαλε την υπογραφή του στο σχέδιο;  Πόσα του τάξανε για να δεχτεί;  Με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί σήμερα;  

Η σημερινή κυβέρνηση χαρακτήρισε "ΠΑΡΑΝΟΜΑ" τα κτίσματα αυτά, και μπορεί και να είναι, δεν είμαι εγώ αυτή που θα τα χαρακτηρίσω γιατί δεν έχω τις γνώσεις να το κάνω, έχω όμως μια απορία και αν μπορεί ας μου τη λύσει κάποιος.  Η ΔΕΗ πως τους δίνει ρεύμα εφόσον είναι παράνομα;  Η εταιρεία ύδρευσης δίνει νερό σε αυτά τα σπίτια ή έχουν όλοι γεώτρηση;  Ο ΟΤΕ τους δίνει τηλεφωνικές γραμμές ή έχουν όλοι κινητά και βολεύονται;;;   

Άρα τελικά και όλες οι κυβερνήσεις, υπάρχουσες και προϋπάρχουσες, όταν θέλουν να λαμβάνουν χρήματα από τις ΔΕΚΟ κάνουν τα στραβά μάτια για τα "ΠΑΡΑΝΟΜΑ" αρκεί να μαζεύεται ο παράς... 

Βγαίνουν μετά και κράζουν τους πυροσβέστες, τους αποκαλούν ταβλαδόρους...  Ποιους ρε αποκαλείτε ταβλαδόρους;  Αυτούς που το χειμώνα τρέχουν να απεγκλωβίσουν αυτούς που πνίγονται σε πλημμύρες εντός Αττικής και όχι μόνο; Ή αυτούς που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή κάθε καλοκαίρι για να κατασβήσουν τις φωτιές που παίρνουν αθώες ψυχές;  Τις φωτιές που πάντα είναι από λάθος κάποιου και όχι εσκεμμένες.  Αυτές τις φωτιές που έχουν κάψει δάση, σπίτια, ζώα και τελευταία ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...  Αθώους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...   

 

Μήπως θα έπρεπε λοιπόν εσείς οι "υπεύθυνοι" (μη χέσω την υπευθυνότητά μου), να μπείτε στη διαδικασία να δημιουργήσετε σχέδια πολιτικής προστασίας σε περιπτώσεις πυρκαγιάς, πλημμύρας, σεισμού κλπ με βάση τις γεωγραφικές ανάγκες κάθε τόπου ώστε να μην θρηνήσουμε άλλα ΘΥΜΑΤΑ;  Να συσταθούν ομάδες εθελοντών που να είναι πλήρως ενημερωμένες για τα σχέδια εκκένωσης τις εκάστοτε περιοχής ώστε να μην κλάψουμε άλλους δικούς μας ανθρώπους; 

Η Ελλάδα κλαίει, όλη η Ελλάδα υποφέρει, νιώθουμε όλοι μας σαν να χάσαμε τους δικούς μας, γιατί δικοί μας ήταν όλοι τους και ας μην τους γνωρίζαμε προσωπικά, δικοί μας γονείς, παιδιά, ανίψια, ξαδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι και θείες.   

Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους και κουράγιο σε αυτούς που έχασαν τα πάντα (όπως και να μεταφράζεται αυτό για εκείνους)...