ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ...

Περίεργη ημέρα η σημερινή...

Τα τελευταία χρόνια έχει μπει στη ζωή μου μια γυναίκα - φίλη...

Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ντόμπρος (Πειραιώτισσα με τα όλα της), δυναμικός (έχει πάρει πολλές φορές καίριες αποφάσεις για τη δική της ευτυχία και ζωή), γλυκός, χαμογελαστός, με πολλές δόσεις χιούμορ.

Το να κάνεις παρέα μαζί της το θεωρείς απόλυτα φυσικό.  Άλλωστε πως να μην θες έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου. 

Έχει περάσει πολλά στη ζωή της, έχει πληγωθεί, έχει απογοητευθεί, έχει προδοθεί αλλά ποτέ μα ποτέ δεν το βάζει κάτω... Πάντα έψαχνε και ψάχνει να βρει την ευτυχία που της αξίζει και της αρμόζει.

Το μεγαλύτερο δώρο της το έκανε ο Θεός, έχει δύο υπέροχα παιδιά, έναν γιο στην ηλικία των 22 και μια κόρη στα 8.  Θα μου πεις τεράστια διαφορά ηλικίας.  Ε, και;  Το αποτέλεσμα μετράει...

Σήμερα λοιπόν ο γιός την, την χαιρέτησε (μας χαιρέτησε όλους έναν - έναν ξεχωριστά), μπήκε στο αεροπλάνο και πέταξε μακριά εκεί που ανατέλλει το δικό του προσωπικό όνειρο.  Ένα όνειρο που το είχε από μωρό παιδί (κυριολεκτικά), ένα όνειρο που το συμπάν ολόκληρο συνωμότησε για να το κάνει πραγματικότητα, ένα όνειρο που δεν μπορούσε να σταθεί κάνεις εμπόδιο...  Και πως να στεκόταν άλλωστε, όταν το μοναδικό πράγμα που ευχόταν από παιδί ήταν να πετάει... Ναι, εκεί ψηλά, μέσα στην καμπίνα ενός αεροπλάνου.  Να κάνει το χόμπι - λατρεία του, δουλειά.  Να είναι ευτυχισμένος ακολουθώντας αυτό που ήταν προδιαγεγραμμένο από τότε που γεννήθηκε.

Πέρασε λοιπόν την πύλη του αεροδρομίου, με τη μητέρα του να είναι στο κατόπι του... Φαντάζομαι ότι για εκείνη ήταν πολύ δύσκολη στιγμή (δεν το ξέρω με σιγουριά, αν μου συμβεί θα σας το πω).  Ξέρω όμως ότι κατά βάθος και για εκείνον θα ήταν δύσκολο.  Άλλωστε δεν ήταν μόνο μαμά του, ήταν και η πρώτη γκόμενα της ζωής του (όπως όλες οι αγοραμάνες), η φίλη του, η σύμμαχός του, αυτή που έφερε το κόσμο ανάποδα για να τον μεγαλώσει με αρχές, αξίες, αξιοπρέπεια, ήθος κ.α.  Ήταν αυτή που μεγάλωσε παράλληλα μαζί του (το ομολογεί και η ίδια), γιατί όταν τον γέννησε ήταν και αυτή ακόμα "παιδί". 

Ήρθε η ώρα να εκπληρωθούν όλα τα κοινά τους όνειρα, όσο σκληρό και αν είναι και για τους δύο ο αποχωρισμός τους.  Ήρθε η ώρα να ανοίξει εκείνος τα φτερά του να πετάξει μακριά, κυριολεκτικά και μεταφορικά.  Ήρθε η ώρα που ο Θεός τους επιστρέφει τις όποιες δυσκολίες τους έθεσε στο παρελθόν.  Ήρθε τέλος η ώρα που η μητέρα του θα τον καμαρώσει όπως ακριβώς εκείνος επιθυμούσε... γιατί τελικά τι μετράει;  Η προσωπική μας ευτυχία, και η δική του είναι στην καμπίνα ενός αεροπλάνου...

Καλά ταξίδια αγόρι μου!!!
Εμείς εδώ σύμμαχοί στο όνειρό σου...

Αν καμιά φορά μας συναντήσεις σε πτήση σου, κάνε πως δεν μας γνωρίζεις... (άλλωστε, ξέρεις, το έχουμε "ευκολάκι" να σε κάνουμε ρεζίλι με τις βλακείες μας)...

Καλή αντάμωση!!!

Υ.Γ. Μαράκι, χρωστούμενα είναι αυτά!!!!