Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑΣ (ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙ VS ΚΟΡΜΙ)

Η αλήθεια είναι ότι λίγο πολύ κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο, με πιάνει ένα πράγμα τύπου... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ "ΚΟΡΜΙ"... ή ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ ΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ;;; ή ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΤΖΕΝΗ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΩΝΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΑΝΩ ΣΟΥ... και άλλα πολλά!!!

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ανοίξω αυτόν τον ετήσιο φάκελο...

Η φίλη μου η Μαρία έχει ένα φίλο τον Κυριάκο. Ο Κυριάκος είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με πολλά... διαβολεμένη προσωπικότητα, ακάθιστος και σούπερ δραστήριος...

Παρέχει υπηρεσίες από θεραπευτικό-χαλαρωτικό κλπ μασάζ, personal training (με ότι συνεπάγεται αυτό) έως και μαθήματα αυτοάμυνας...

Το Μαράκι λοιπόν αποφάσισε να ξεκινήσει personal μαζί του... Ναι, αλλά το Μαράκι χωρίς το Τζενάκι παθαίνει στερητικό... έτσι λοιπόν με έβαλε στη πρίζα να ξεκινήσω μαζί της...

Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πολύ σκεφτεί, μου την έπεσε και ο σύζυγος για να ξεκινήσω και τελικά με συνοπτικές διαδικασίες το πήρα απόφαση...

Κυριακή απόγευμα ο "φίλος" (που έτσι δεν φέρονται οι φίλοι να το ξέρετε...) ανοίγει μια ομάδα συνομιλίας στο FB, την οποία έχει το θράσος να την ονομάσει ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙΑ (άκου τώρα όνομα που της έδωσε)... και μας στέλνει το πρώτο ραβασάκι διατροφής για την πρώτη μέρα (σημειωτέων ξεκινάμε με αποτοξίνωση)...

- Καλησπέρα Ντολμαδάκια, το μενού για αύριο έχει ως εξής:  καφέδες όσους θέλετε (ευτυχώς χωρίς να μας αλλάξει ακόμα τουλάχιστον τη μορφή πχ ζάχαρη, γάλα), 3 λίτρα νερό, 400γρ φρούτα και 400γρ λαχανικά ωμά (εννοείται εκτός η ντομάτα, λόγω ζάχαρης), το βράδυ 10 αμύγδαλα ωμά και ένα ποτήρι νερό 10 λεπτά πριν κοιμηθείτε...

Ξύπνησα το πρωί πλακώθηκα σε νερά, έφαγα και ένα ξινόμηλο και συνέχισα την ημέρα μου...

Κάναμε και την πρωινή μας γυμναστική...  Η αλήθεια είναι ότι τον φοβόμουν τον τρελό... Λέω πάει θα με λιώσει από το πρώτο μάθημα, ευτυχώς μάλλον με λυπήθηκε ο θεός και του έστειλε λίγο μυαλό και τη γλίτωσα...

Το μεσημέρι αυτό το λαχανικό που ζητάει κιόλας να το φάμε χωρίς αλάτι (που να τρώει ανάθεμά τον άνοστα φαγητά το υπόλοιπο της ζωής του) μου έκατσε στο λαιμό... Τώρα καταλαβαίνω τις κατσίκες που μασάνε μισή ώρα, νόμιζα πως με το πολύ μάσημα θα νοστιμίσει το αγγούρι... (μην ακούτε αυτές τις βλακείες που λένε ότι το φαγητό πρέπει να το απολαμβάνεις και να μασάς αργά, έχεις φάει αγγούρι χωρίς αλάτι;;; Όσο και να το μασάς πάλι χόρτο το βρίσκεις)...  Η υπόλοιπη μέρα και λόγω παιδιών πήγε καλά, ξέρεις λίγο μήλο λίγο πορτοκάλι και that's it.  Το βράδυ πάλι αυτό το αγγούρι το γνωστό και μετά τρελή κόλαση 10 αμύγδαλα με ένα ποτήρι νερό...  Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι προτιμούσα το αμύγδαλο να βρισκόταν πάνω από ένα κομμάτι τούρτας αλλά τέλοσπάντων...

Εντάξει ομολογουμένως πεινούσα αλλά ευτυχώς τα 3 λίτρα νερό με φούσκωναν τόσο που δεν είχα διαρκώς το αίσθημα της πείνας... Φυσικά και κάθε τρεις και λίγο επισκεπτόμουν το WC αλλά τι να κάνουμε το κορμί πατριώτη θέλει θυσίες...

Άντε να δούμε τι θα καταφέρουμε...

Υ.Γ. Επιφυλάσσομαι για φωτογραφίες...